Zawody

by **Hibernia** Czw Mar 14, 2013 2:25 pm

Akuszerka – kobieta zajmująca się udzielaniem pomocy rodzącej kobiecie. Zwykle sama ma bogate doświadczenie, jakoby sama wydała na świat liczne potomstwo. Korzystała także z doświadczeń przekazywanych z pokolenia na pokolenie.
Bard - Celtycki poeta i pieśniarz, spotykany głównie na dworach królewskich. Zdarza się też, że podróżują z własnymi instrumentami od dworu do dworu. Utwory przez nich wykonywane miały przeważnie formę ballady i opiewały bohaterskie i tragiczne wydarzenia. W zależności od regionu, wykonywali pieśni miłosne i legendy.
Bednarz – Rzemieślnik zajmujący się wytwarzaniem z drewna beczek, kadzi, balii, maselnic oraz łopat do chleba czy innych przedmiotów codziennego użytku: wiader, cebrzyków i kufli. Swoje wyroby sprzedaje zwykle na jarmarkach. Największym uznaniem cieszą się jednak beczki, które wykorzystuje się do przechowywania kiszonek, miodu oraz piwa, wina i zboża.
Bursztynnik – Osoba wykonująca ten zawód zajmuje się wytwarzaniem ozdób z bursztynu. Ten wydobywany od początków osadnictwa, jest cennym surowcem. Rzemieślnik może prowadzić własny warsztat lub też pracować dla warsztacie należącym do kogoś innego.
Chłop - Osoba posiadająca własną ziemię jednak ta została oddana władcy z zastrzeżeniem, że chłop może na niej pracować i tym samym się utrzymywać.
Cieśla – Rzemieślnik wykonujący elementy konstrukcji, części wyposażenia jak i detali z drewna. Zwykle stworzy konstrukcje budynków czy też okrętów. Zawód ten jest objęty organizacją cechową. Niektórzy byli także uznawani za artystów.
Czeladnik – Młodociany pracownik terminujący w warsztacie majstra. Tam zdobywał wiedzę, doświadczenie jak i mógł zdobyć prawo do wykonywania zawodu oraz do prowadzenia własnego warsztatu. Promocja ucznia na czeladnika (wyzwolenie) odbywała się w wyznaczonym wcześniej terminie. Mistrz wraz z uczniem stawali przed starszyzną cechową; uczeń prezentował swoją pracę, zaś mistrz świadczył o jego umiejętnościach. Po wniesieniu obowiązkowej opłaty cechowej terminator stawał się czeladnikiem i mógł wybrać zakład, w którym dalej zamierzał praktykować. Uzyskiwał także prawo do otrzymywania zapłaty za swoją pracę. Należał do najniżej grupy społecznej – nie posiadał praw.
Druid - Są grupą starożytnych kapłanów celtyckich. Przewodzili obrzędom i ceremoniom religijnym. Sprawowali także sądy oraz przepowiadali przyszłość z lotu ptaków lub z wnętrzności zwierząt. Są filozofami, nauczycielami. Zalecali oddawanie czci bogom, nieczynienie zła.
Droga do zostania tak znamienitym mężem nie była jednak łatwa. Młodzież nauczano o nieśmiertelności duszy, reinkarnacji co przekazywano w formie poetyckiej do nauczenia się na pamięć. Studia trwały nawet do dwudziestu lat, gdyż wiedza była przekazywana tylko drogą ustną. Mieli dużą wiedzę o gwiazdach i ich ruchach, o przyrodzie, mocach i nieśmiertelnych bogach. Innym ważnym zadaniem druidów było strzeżenie tradycji i wpajanie cnót moralnych. Prócz sądów, sprawowali też często funkcje polityczne. Jako, że byli urzędnikami dworu królewskiego byli utrzymywani przez monarchę. Mieli także prawo przed królem.
Dużą moc dawało druidom prawo geasa – nakazy i zakazy indywidualne, nakładane na poszczególne osoby, wiążące szczególną mocą magiczną. Złamanie takiego zakazu groziło zemstą sił nadprzyrodzonych. Kapłanów uważano za potężnych czarowników, ich moc wykorzystywano nawet w wojnach. Wierzono, iż mogli rozkazywać żywiołom, zmieniać dzień w noc, lato w zimę, ich moc miała oddziaływać również na wolę bogów, a oni mogli ingerować w boskie sprawy.
Przedstawiciele tej kasty posiadali bogatą wiedzę na temat ziołolecznictwa. Jemiołę zbierali za pomocą złotych sierpów, bowiem ta nie mogła dotknąć ziemi. Dlatego też łapano ją w płótno rozpostarte przez kapłanów pod drzewem. Zbierano ją tylko w szóstym dniu księżycowego miesiąca. Druidzi wierzyli, że jemioła dodana do napoju przywraca zwierzętom płodność i jest remedium na wszelkie zatrucia. Istniało zrzeszenie druidów o charakterze religijnym, w którym jeden z kapłanów miał władzę zwierzchnią, zaś po jego śmierci następcą zostawał ten, który był najbardziej godny i dostojny. W razie wątpliwości urządzano głosowanie lub też kandydaci odbywali święty pojedynek na słowa.
Drwal – Rzemieślnik pracujący w leśnictwie. Dostarcza on drzew na opał i do budowy budynków czy okrętów. Razem z innymi drwalami tworzyli swoje małe społeczności. Prowadzili koczownicy tryb życia, przemieszczając się między poszczególnymi miejscami wycinki lasów. Była to praca sezonowa. Znani z tego, że urządzają sobie zawody drwali mające na celu pokazanie, który z nich jest najsilniejszy i najsprawniejszy.
Gancarz – W swym warsztacie wytwarza ceramiczne naczynia codziennego użytku. Swe wyroby sprzedawali na targach.
Garbarz – Przedstawiciel tego zawodu zajmuje się obrabianiem skór zwierząt, tak by były gotowe do przetworzenia w ubrania czy też do wykorzystania w inny sposób.
Kowal - Rzemieślnik wytwarzający w swej kuźni przedmioty z metalu. Może tworzyć kociołki, podkowy, gwoździe i narzędzia oraz broń białą. Zajmowali się również podkuwaniem (podkuwacz) oraz pielęgnacją końskich kopyt.
Krawiec - Zajmuje się szyciem ręcznym ubrań. Może prowadzić własny warsztat krawiecki jak i być nadwornym krawcem. Zwykle także przyjmował czeladników na nauki.
Kucharz – Osoba zajmująca przyrządzaniem się jadła. Zwykle i najczęściej występowała na dworach królewskich i była częścią ludności służebnej.
Kupiec - Wędrowny handlarz sprzedający ewentualnie kupujący towar. Często karawany kupieckie padały celem zbójców.
Kurtyzana - Kobiety parające się najstarszą profesją świata. Można nazywać je także prostytutkami czy też bardziej wulgarnymi określeniami. Za pieniądze oddawały się mężczyznom. Można było je zastać w karczmach, burdelach jak i w okolicy. Za taką przyjemność można zapłacić czymś więcej niż złotem, bo i zdrowiem. Syfilis to jedna z wielu wątpliwych przyjemności.
Kuśnierz - Wytwarza okrycia ze skóry: kożuchy, płaszcze, rękawice czy czapki. Sam często także wyprawiał skóry, a nawet szył je ręczne czy też zdobił.
Mag - Mężczyzna parający się sztukami tajemnymi takimi jak magia, wróżenie czy też leczenie.
Młynarz - rzemieślnik zajmujący się mieleniem ziarna zbóż na mąkę lub przerobem zbóż na kasze i płatki.
Myśliwy - Osoba zajmująca się łowiectwem, uczestnicząca w polowaniach w celu pozyskania mięsa, skór oraz kości, poroża i innych trofeów łowieckich. Także mógł brać udział w polowaniach rekreacyjnych z psami.
Piekarz – Osoba zajmująca się wypiekaniem chleba. Także oni pracowali dla dworów królewskich wypiekając tam chleb jak i dostarczając.
Pszczelarz – Osoba zajmująca się pracą w pasiece czy barci. Miód w tych czasach był cennym towarem.
Rybak - Osoba trudniąca się rybołówstwem, utrzymująca się z połowu ryb i innych owoców morza: krewetek, małży. Pracują zwykle w pojedynkę albo w większych grupach na łodziach.
Rzeźnik – Rzemieślnik zajmujący się ubojem zwierząt i przetwarzaniem rzeźnych na mięsa, wędliny i inne przetwory. Swój warsztat miał w mieście, ale także dostarczał jadło na dwór królewski.
Stolarz – Wykonuje z drewna meble oraz przedmioty codziennego użytku. Nie mylić z cieślą. Także można go w nielicznych momentach nazwać artystą.
Szewc - Wytwarza w swoim zakładzie solidne obuwie wykonane ze skóry, ale także je naprawia jeśli zajdzie taka potrzeba.
Tkacz - pracownik przemysłu włókienniczego lub rzemieślnik zajmujący się wytwarzaniem tkanin oraz ich wykończeniem.
Wiedźma - Kobieta parająca się magią. Wiedźmy posiadały wiedzę magiczną, potrafiły także leczyć ziołami a nawet przepowiadać przyszłość. Mogły także pełnić rolę akuszerek. Mogły być dobre lub złe. Były jednak szanowane przez społeczeństwo.
Wojownik – Najsilniejsi z mężów w wiosce. Wraz z innymi ma chronią ją przed najeźdźcami. Także są zobowiązani do ochrony władcy, kobiet i dzieci. Oraz tych, którzy obronić się nie mogą.
Zielarz - Osoba zajmująca się zbieraniem, suszeniem i ewentualnie sprzedawaniem ziół czy też mikstur. Może mieć swój żeński odpowiednik.
Znachor – Osoba uprawiająca paramedyczną praktykę, która najczęściej nie ma wiele wspólnego z medycyną. Albo nawet bardziej szkodzi niż pomaga. Czasem to są zwyczajni oszuści. Sprzedają także „leki” na ulicach czy też chodzą od miasta do miasta.